Et voila!

En dan is daar de dag, de dag waarop ik alles inlever. Na ruim 1,5 maand keihard doorwerken, is mijn reflectie, portfolio en blog af. Wat heb ik verlangd naar dit moment. Iedere week had ik wel een kleine inzinking, waarbij ik het even niet meer zag zitten of dacht dat ik de deadline simpelweg niet zou gaan halen. Ook was daar de eeuwige twijfeling bij het tikken van mijn stukken. Is het wel goed genoeg? Waarop baseer ik deze uitspraken eigenlijk? Waar haal ik deze informatie vandaan? Ik was mijn eigen innerlijke waakhond en geloof  me, dat is niet altijd even prettig geweest.

Deze kritische houding om alles in twijfel te trekken en nooit iets goed genoeg te vinden heb ik te danken aan de vier jaar op de FHJ. Al vanaf mijn eerste jaar was een artikel of stuk nooit geweldig, hooguit prima. Aan de andere kant was het vaak genoeg niet goed, zelfs slecht of onlogisch. Het zit in ons vak. We krijgen het alleen te horen als iets slecht is, maar bij goed werk blijft de lofzang uit. Deze manier van werken en onderwijzen heeft me vaak genoeg tegengestaan, maar na die vier jaar ben ik ervan overtuigd dat dit uiteindelijk een beter eindresultaat oplevert. Ik heb zowel mijn reflectie als mijn portfolio en blog tot een hoger niveau weten te tillen omdat ik geen genoegen nam met de eeuwige prima. Het moet perfect zijn. Aangenaam, Anandi, de kritische perfectionist.

Alleen nu maak ik een uitzondering. Voor mezelf. Omdat ik zo hard gewerkt heb de afgelopen weken, is een complimentje dan wel op z'n plaats. Want ik heb het toch maar even geflikt. En het was alles behalve makkelijk, maar een kritische perfectionist zet ook bij zwaar weer door. De gouden regel van succes, plus je ticket naar het diploma (en Kaapstad). Over een paar dagen ga ik er 'even' tussenuit. Een welverdiende reis om op te laden en bij te kleuren, zodat ik tegen de tijd van mijn assessment weer kan knallen (en een woordje Afrikaans kan). Tot dan!

Van journalist naar stylist

Deze twee filmpjes maakte ik tijdens mijn stage bij vtwonen. Ze geven een kijkje achter de schermen bij stylingproducties. Shoots zijn hele zware en lange dagen, maar bij het zien van het eindresultaat in het blad, zijn de pijnlijke voeten gauw vergeten. Zo zie je maar weer hoe veelzijdig een stage bij een woonblad kan zijn. Van schrijver, naar videomaker en hulp-stylist. Ik ben van alle markten thuis.

Verdwaald in eigen verhaal

Je hebt weleens van die verhalen, dan ben je aan het tikken en hoe meer je tikt, hoe meer je verdwaalt in je eigen verhaal. Dan heb je twee keuzes; 180 graden draaien of laten gaan. Het overkwam mij. Voor mijn portfolio had ik het idee om vier verhalen te schrijven met elk een pretentieus onderwerp. Een interview met een fotograaf voor Pf Magazine, een samengestelde productie over trends voor FD Persoonlijk, een achtergrondverhaal over social influencers voor Psychologie Magazine en last but not last (nor easiest), een reportage over een energieopwekkend gordijn in het TextielLab. Bij het verhaal mist een medium. Nog een struikelblok. WEVEN? Museum Tijdschrift? Of toch dichter bij huis? Weekendbijlage Brabants Dagblad? Nergens had ik een ja-gevoel bij. Sowieso niet bij de reportage in zijn geheel. Het klonk allemaal heel interessant en bovenal innovatief, maar eigenlijk stond het verhaal stil. Ik bleef de uitwerking maar voor me uitschuiven. De beruchte 'van uitstel komt afstel' kwam akelig dichtbij. Uiteindelijk ben ik ervoor gaan zitten, heb geprobeerd al mijn aantekeningen in een reportage te gieten, maar ik begreep er steeds minder van. En als ik, als schrijver al niet veel begrijp van mijn verhaal, dan de lezer al helemaal niet. Ik had het geluk om zelf een keuze te kunnen maken en ik niet afhankelijk ben van een opdrachtgever. Aangezien ik mijn eigen baas ben en dit portfolio mij als tijdschrift journalist moet weerspiegelen, heb ik het laten gaan. Ik stond er niet meer voor de volle honderd procent achter. Het verhaal van het energieopwekkend gordijn is gesneuveld in de strijd. Evenals het verhaal van social influencers, waarbij ik het moeilijk vond om een bepaalde vorm voor ogen te krijgen. Daarvoor zijn mooie stukken in de plaats gekomen, die dichter bij me staan. Een reportage (binnenkijker) en interview met ontwerptalent voor vtwonen. In de verlenging van mijn stage heb ik mooie dingen mogen schrijven voor een hele grote naam binnen de Nederlandse bladenwereld. De oplossing lag achteraf (altijd achteraf) gewoon binnen handbereik. En straks, presenteer ik u een scala aan variatie. Qua onderwerpen, qua doelgroep, qua medium en qua diepgang. Ik wil aantonen dat ik complexe onderwerpen (trends) kan behandelen, maar ook voor een groot medium als vtwonen kan schrijven. Want beiden competenties zijn onmisbaar voor een tijdschrift journalist. Het kompas werkt weer, tijd om door te tikken.

De 'verspilde' tijd heeft in dit geval tot nieuwe inzichten geleid.

Inkoppertje

Een van mijn portfolio artikelen schrijf ik voor FD Persoonlijk. FD Persoonlijk is in mijn ogen het pareltje van de krantenmagazines. De luxere, misschien iets minder hippe maar gegronde tegenhanger van Volkskrant Magazine. Het blad richt zich op eenheid en allure en weet dat perfect te vertalen naar haar artikelen. Het bewaargehalte is hoog en daarom snel ik me het liefst iedere zaterdagochtend naar de boekhandel om de weekendeditie van Het Financieele Dagblad te halen. Hoe vroeger hoe beter want ik heb vaak genoeg voor een leeg rek aan het einde van de middag gestaan in het weekend.


Met specials over wonen, mode en auto's is het misschien niet one-of-a kind, maar de invulling en tone of voice zijn subliem en maakt dit blad in haar categorie uniek. Naast mooie fotografie en heldere artikelen met een vleugje elite, worden vooral de koppen met zorg geselecteerd.  Neem bijvoorbeeld een reisspecial over Chili waar de kop luidt 'Chili Con Charme'. Of het stuk 'Tijm management', geschreven door kok, vinoloog en historicus Hilary Akers. Maar ook 'Nootoplossing' over walnoten of golfballen rapen zónder bukken en 'Stofwisseling' over nieuwe prints en nieuwe looks klinken en lezen vermakelijk. Wat de magie van zo'n goede kop is? Het doet me glimlachen. Het is simpelweg verlangen naar het stuk. Het is voorspel.

De autospecial van FD Persoonlijk 

De woonspecial van FD Persoonlijk

Het stuk voor mijn portfolio schrijf ik over trends, wat prima past binnen FD Persoonlijk met een rubriek als 'trenddossier' in de specials. Dit brede begrip vraagt met de Dutch Design Week in aantocht om duiding. Wat zijn trends eigenlijk? Wie bepaalt ze? Waar komen ze vandaan? De jaarlijkse Graduation Show van de Design Academy Eindhoven waar (maatschappelijke) trends centraal staan, biedt genoeg stof tot schrijven. Wordt vervolgd..

40 vragen met Anandi

Toen het afstuderen bij mij in zicht kwam, wist ik ook dat daar een blog aan verbonden moest zijn. Een virtuele plek waar je jezelf typeert als journalist. Een plek waar je verslag doet van je afstudeerproces. Een plek waar je tekst en uitleg geeft bij de producten van je portfolio. Kortom, een handleiding die inzicht geeft in jouw wereld van afstuderen.

Dat zette me aan het denken. Begin ik met een verhaaltje over mezelf, standaard maar gangbaar, of begin ik mijn blog met iets wat écht bij me past. Dat laatste natuurlijk. Daarom geef ik jou, de lezer, een kijkje mijn leven middels het onderstaande filmpje. Voor je op play drukt wil ik eerst wat toelichten. Het filmpje dat je gaat bekijken is gebasseerd op de 73 Questions videoserie van Vogue. 'Filmed in a single shot, we ask some of our favorite personalities 73 questions to see what they like, what they hate, and most importantly - what they know.' 

Deze videoserie vind ik een interessante, goed bedachte en bovenal vermakelijke vorm van interviewen. Niet alleen kom je in een paar minuten (tijd is tegenwoordig kostbaar dus alle minuten die we kunnen besparen zijn mooi meegenomen) 73 dingen te weten over de geïnterviewde, maar ook neem je een kijkje in zijn of haar leef/werkomgeving. Met mijn stage bij vtwonen is binnenkijken in het huis van een ander een van de dingen die ik graag doe, en met mij velen geloof ik. Want wat weerspiegelt je persoonlijkheid nu beter dan je interieur? Daarom nu aan mij de taak mezelf en mijn huis(je) bloot te geven aan jou. In een kleinere versie van 40 vragen in plaats van 73 en niet alleen nice to know-vragen, maar ook mijn afstudeeronderwerp en visie op de huidige journalistiek.

Een nieuwe manier

De meest gangbare manieren van personen strikken voor interviews zijn de mail en/of de telefoon. Maar door de komst van social media ligt er een wereld van mogelijkheden voor ons open. Zo wilde ik graag Kirsten Jassies spreken, expert op het gebied van blogs en social media. En hoe kun je een expert op dat gebied nu het beste benaderen, dan via dat gebied zelf? And so I did, via Instagram Direct, een soort Direct Message van Twitter, maar dan op Instragram. Én met succes. Ik sprak Kirsten Jassies de dag erna, op de Woonbeurs in Amsterdam over blogs. Hoera voor social media!

Ik stuurde een foto met de vragen die ik had voor Kirsten. Instagram is een visueel  platform, vandaar dat ik mijn vragen op deze manier 'visueel' in beeld wilde brengen. Bij de foto die je stuurt kun je een tekst tikken, gelukkig niet gelimiteerd in het aantal tekens zoals dat bij Twitter wel het geval is. Ook fijn; aan het blauwe icoontje in de foto van de ander kun je zien of je bericht gelezen is. Prettig!


Zelf ben ik ook aardig verknocht aan het delen van beeldverhalen. Instagram is een fijne omgeving waar veel creatieve geesten inspiratie delen en opdoen. Hieronder een kleine selectie van mijn feed.

 

Writers' Essentials

Deze blogpost wijd ik aan mijn schrijversbestaan. Er is in de afgelopen vier jaar geen dag voorbij gegaan waarop ik niet heb geschreven. Mijn motief om met journalistiek te beginnen was dan ook omdat ik van schrijven houd. Vrij cliché, maar niets dan de waarheid. Als ik schrijf, doe ik dat het liefste alleen, zonder mensen om me heen. 's Avonds heb ik meer inspiratie dan 's ochtends en rustige muziek van bands uit IJsland (Sigur Rós, Jónsi, Ólafur Arnalds) werkt voor mij nog altijd het beste tegen een writersblock. Daarom ben ik, als schrijver, nergens zonder mijn writers' essentials;

iPhone voor interviews, afleiding of mentale steun van mede-schrijvers in nood

iPad de moderne platenspeler waarop Spotify mij voor een writersblock behoedt

MacBook stiekem heb ik een 'normale' laptop, maar voor dit exemplaar wordt nog altijd gespaard

Moleskine & schrijfgerei voor snelle krabbels, ideeën en notities, papier still works like a charm

Fotocamera omdat beeld net zo belangrijk als tekst is voor een bladenliefhebber

Koffie cafeïne, cafeïne en nog eens cafeïne

Fruit tijdens een lange schrijfsessie smaken deze arbeidsvitaminen het beste

Met speciale dank aan Wesley IJmker van 7THOUR Design voor bovenstaand grafisch ontwerp.

Ends with beginnings

Wees welkom in mijn wereld van afstuderen. Ik heb mijn blog de naam Ends with beginnings gegeven, niet alleen omdat ik het een mooie quote vind, maar ook omdat er een bepaalde gedachtegang achter zit die goed past bij deze periode. En wel om de volgende reden; afstuderen is een proces met een eind. Er komt een einde aan naar school gaan, studeren, je 'studentenleven'. Vier jaar werk je toe naar je scriptie, met in de tussentijd veel hoogte- en dieptepunten. Je ontwikkelt bepaalde visies op je vak, je loopt stages en doet vooral veel ervaring op.

Al vanaf het begin van deze opleiding wist ik dat ik meer een tijdschriftjournalist was, dan een journalist voor een ander medium (lees: tv, krant, radio). Even was daar de twijfeling tijdens GeR, toen ik radio maakte. Het enthousiasme en de spanning van het live gaan kwam weer terug. In augustus 2011 presenteerde ik namelijk samen met collega-journalist Yoeri Vugts een programma voor WNL op Radio 1. De liefde voor bladen overwon toch en zo specialiseerde ik mezelf in de richting tijdschrift. We maakten zelf een blad over de Nederlandse taal met een jong, enthousiast team van tijdschriftjournalisten in wording. Ik nam de taak van hoofdredacteur op me, waar ik met veel plezier dan ook veel tijd in heb gestoken. Eindelijk kon ik bezig zijn met hetgeen waar mijn hart ligt; bladen maken.

Daarna was daar de minor Creatief Schrijven, waar ik in de laatste periode mijn hart en ziel mocht leggen in fictie. Waar ik ook antwoorden heb gevonden op de vraag wie ik ben als schrijver. Vervolgens begon het vierde jaar met het starten van een eigen bedrijfje, wat verdieping in kwesties rondom Europa en met als hoogtepunt mijn stage bij vtwonen. Een ervaring waar ik veel heb geleerd en vijf maanden lang interieur heb kunnen snuiven en schrijven.

En nu ben ik hier, anno 2014, aan het afstuderen. Het einde komt in zicht, maar tegelijkertijd vormt zich ook een nieuw begin. Het begin van een plekje zoeken op de arbeidsmarkt. Het begin van een leven als student-af.  Het begin van mijn ontwikkeling als tijdschriftjournalist.